Δεν μπορώ να σου πω πώς νιώθω…
Είναι το ίδιο εύκολο σε όλους
τους ανθρώπους να εκφράσουν τα συναισθήματά τους; Η απάντηση είναι αυτονόητη…
Σε κάποιους είναι δύσκολο να εκφράσουν όλα όσα νιώθουν και το βασικό ερώτημα
που γεννάται είναι που μπορεί να οφείλεται αυτή η δυσκολία και πόσο κατανοητό
μπορεί να γίνει αυτό από τους άλλους;
Πόσο δύσκολο είναι να εκφράσουμε
τα συναισθήματά μας και γιατί;
Έχουμε μάθει να το κάνουμε; Είναι
μια έμφυτη ικανότητα ή μια δεξιότητα που αναπτύσσουμε μέσα από τις σχέσεις μας;
Τι μπορεί να με οδηγεί σε αυτή τη
δυσκολία;
Μήπως…
θεωρούμε ότι τα αρνητικά
συναισθήματα δεν πρέπει να τα εκφράζουμε, καθώς έχουμε μάθει να μας κατέχει μια
συναισθηματική τελειότητα που μας ωθεί να σκεφτούμε ότι συναισθήματα, όπως
ζήλια, άγχος, θυμός ή κατάθλιψη δεν είναι σωστό να τα δείχνουμε στους άλλους;
πιστεύουμε ότι αν εκφράσουμε τα
συναισθήματά μας ο άλλος θα μας απορρίψει ή ότι δεν έχει καμία σημασία να
μπούμε σε αυτή τη διαδικασία αφού ο άλλος δεν ενδιαφέρεται για τα συναισθήματά
μας;
με την έκφραση των συναισθημάτων
θα δείξουμε μια αδύναμη πλευρά του χαρακτήρα μας και σκεφτόμαστε τι εντύπωση θα
δημιουργήσουμε;
πιστεύουμε πως θα πέσουμε στα
μάτια του άλλου;
προσπαθούμε να αποφύγουμε συγκρούσεις που θα
προκαλούσε η εκδήλωση των συναισθημάτων μας; Μήπως πιστεύουμε ότι καλές σχέσεις σημαίνει σχέσεις χωρίς
συγκρούσεις και καβγάδες;
φοβόμαστε έντονα την αποδοκιμασία
ή την απόρριψη που θα βιώσουμε εκφράζοντας τα συναισθήματά μας, και κατ’
επέκταση την απογοήτευση που θα νιώσουμε;
νιώθουμε ότι εκφράζοντας τα
συναισθήματά μας ταυτόχρονα μας δημιουργούνται και προσδοκίες σχετικά με τα
συναισθήματα του άλλου;
φοβόμαστε έντονα ότι εκφράζοντας
τα συναισθήματος μας θα πληγωθούμε ή θα προδοθούμε;
εξ αρχής σκεφτόμαστε ότι ακόμη
και αν εκφράσουμε τα συναισθήματά μας δεν πρόκειται να υπάρξει καμία βελτίωση ή
εξέλιξη στη σχέση;
θεωρούμε ότι ο άλλος δεν μπορεί
να καταλάβει τα συναισθήματά μας;
θεωρούμε ότι όσοι μας αγαπούν θα
πρέπει να μαντεύουν πώς νιώθουμε χωρίς να χρειάζεται να εκφράσουμε τα
συναισθήματά μας, πιστεύοντας ότι αυτό είναι μια ένδειξη αγάπης.
έχουμε μάθει ότι η έκφραση των
συναισθημάτων δεν οδηγεί στην επίλυση των συγκρούσεων, ενώ μπορεί να μας βγάλει
και εκτός εαυτού;
Ίσως το πρώτο και πιο δύσκολο
βήμα είναι να αναγνωρίσουμε και να αποδεχτούμε τα συναισθήματά μας: τι νιώθω;
Τι σημαίνει αυτό το συναίσθημα για μένα και τι μου λέει για αυτή την κατάσταση
που βιώνω; Γιατί αυτό το συναίσθημα εμφανίζεται τώρα; Πώς αισθάνομαι σχετικά με
την εμφάνιση αυτού του συναισθήματος και κατά πόσο μπορώ να το διαχειριστώ; Πώς
συμπεριφέρομαι κάθε φορά που νιώθω ότι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω σε μια
συναισθηματική κατάσταση; Πόση επαφή έχω με τα συναισθήματά μου; Πόσο τα ακούω,
πόσο τα υπολογίζω και πόσο τα ακολουθώ;
Μήπως πιστεύω έντονα ότι δείχνω
όλα όσα θα μπορούσα να εκφράσω και λεκτικά με τις πράξεις μου; Μήπως θεωρώ ότι
η συμπεριφορά είναι μια πιο αληθινή οδός για την αποκάλυψη των συναισθημάτων, οπότε
δεν υπάρχει λόγος να εκφράζω τα συναισθήματά μου και μέσω της λεκτικής οδού; Τι
καταλαβαίνει ο άλλος από τις πράξεις; Πώς αντιλαμβάνεται αυτά που εγώ θεωρώ ότι
του δείχνω; Ο καθένας έχεις τις δικές του εμπειρίες και τον δικό του τρόπο αντίληψης,
αναπαράστασης και ερμηνείας της κάθε συμπεριφοράς. Πόσο σίγουροι μπορούμε να
είμαστε ότι η συμπεριφορά μας γίνεται κατανοητή από τον άλλο; Θα πρέπει όμως να
σκεφτούμε και πώς εμείς θα νιώθαμε αν και ο άλλος έκανε το ίδιο και δεν
εκδήλωνε τα συναισθήματά του παρά μόνο μέσα από τις πράξεις; Πώς θα νιώθαμε αν
βρισκόμασταν σε μια σχέση όπου ο άλλος ποτέ δεν μας έλεγε τίποτα για το πώς νιώθει
για εμάς;
Η δυσκολία στην έκφραση των
συναισθημάτων πόσο συνδέεται με τη δυσκολία μου να εμπιστευτώ τους άλλους;
Μήπως πιστεύω πως οι άνθρωποι που αγαπώ θα με πληγώσουν, θα με χρησιμοποιήσουν,
θα με εκμεταλλευτούν ή είναι ζήτημα χρόνου να με προδώσουν; Αν ζω πιστεύοντας
πως ο άλλος θα με πληγώσει μπορεί να τον κρατήσω σε απόσταση, προστατεύοντας
τον εαυτό μου ή μπορεί να τον πληγώσω πριν προλάβει αυτός να με πληγώσει ή
μπορεί να τον εγκαταλείψω πριν προλάβει να με πληγώσει (Young & Klosko, 2010).
Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτή
τη δυσκολία στο να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας; Για να εκφράσουμε τα
συναισθήματά μας θα πρέπει πρώτα να εμπιστευτούμε κάποιο άτομο που θεωρούμε ότι
αξίζει και να του δώσουμε την ευκαιρία να μας πλησιάσει περισσότερο αλλά και να
προσπαθήσουμε κι εμείς να ανοιχτούμε, ξεκινώντας να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας,
χωρίς να ξεχνάμε ότι όπως εμείς έχουμε ανάγκη να μας εκφράζουν με λόγια τα
συναισθήματά τους οι άλλοι έτσι κι εμείς είναι καλό να χρησιμοποιούμε και τη
λεκτική έκφραση των συναισθημάτων μας. Προσπαθούμε λοιπόν να εμπιστευτούμε και
να έρθουμε πιο κοντά με ανθρώπους που το αξίζουν (Young
& Klosko, 2010), αν και η εμπιστοσύνη είναι μια σταδιακή διαδικασία
που κατακτάται και κερδίζεται, αλλά εξαρτάται και από το πόσο εμείς επενδύουμε
σε μια σχέση και είμαστε ανοιχτοί απέναντι στον άλλο. Είναι σημαντικό να
επιλέγουμε ανθρώπους που μας σέβονται και δεν θέλουν να μας πληγώσουν, που δεν μας
υποτιμούν και είναι πρόθυμοι να μας καταλάβουν, που μας αγγίζουν συναισθηματικά
και σέβονται τους δικούς μας ρυθμούς ως προς την εκδήλωση και τους τρόπους
εκδήλωσης των συναισθημάτων μας, αρκεί κι εμείς να βρισκόμαστε σε μια διαρκή
προσπάθεια βελτίωσης μας ως προς την ικανότητά μας να εκδηλώνουμε τα
συναισθήματά μας…
Βιβλιογραφία
Young, J.E., & Klosko, J.S. (2010). Ανακαλύπτοντας
ξανά τη ζωή σας. Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου