Διαβάζοντας το βιβλίο: «Η πρόκληση του γάμου»

Του Ρούντολφ Ντράικωρς

 

«Ο γάμος σήμερα περνάει κρίση. Αυξάνουν συνεχώς τα διαζύγια, οι ανύπανδρες μητέρες, οι άνθρωποι που δε βρίσκουν το ταίρι τους. Τι συμβαίνει και πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το θέμα του γάμου με επιτυχία προς όφελος του ζευγαριού αλλά και της κοινωνίας;

 

Σε αυτό το βιβλίο ο Ρ. Ντράικωρς πραγματεύεται το ψυχοφθόρο πρόβλημα της σχέση ανδρών- γυναικών. Αναλύει τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να εξασθενίσει ο ανταγωνισμός μέσα στο ζευγάρι και σε όλη την οικογένεια ώστε να λειτουργήσει χωρίς προβλήματα.

Ο στόχος στον γάμο είναι να ελαφρύνει ο ένας τον άλλο από τις δυσκολίες και συγχρόνως να πλουτίζει τη ζωή του συντρόφου του. Είναι να διευκολύνει τα παιδιά να γίνουν υπεύθυνα και αυτόνομα, στοιχεία απαραίτητα για τη μελλοντική τους επιτυχία.

Σε πρακτικό επίπεδο, ο συγγραφέας αναλύει με κάθε λεπτομέρεια και δίνει δοκιμασμένες για την επιτυχία τους και άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις, για την πρόληψη και αντιμετώπιση ακόμη και των πιο δύσκολων προβλημάτων μεταξύ του ζευγαριού και των παιδιών κάθε ηλικίας.

Περιγράφει με σαφή και πλήρως κατανοητό τρόπο πως δημιουργούνται οι δυσκολίες ανάμεσα στο ζευγάρι και πως μπορούν να ξεπεραστούν, αφήνοντας αλώβητους τους ανθρώπους.

Είναι ένα βιβλίο απαραίτητο εργαλείο για όλους τους ανθρώπους που πρόκειται να παντρευτούν, αλλά και για εκείνους που ήδη είναι παντρεμένοι. Είναι ένας οδηγός για τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα στον γάμο, για τη σωστή αντιμετώπιση των παιδιών και την απόλαυση της ομαδικής ζωής, που μπορεί και προσφέρει η οικογένεια όσο καμία άλλη κοινωνική ομάδα» (από το οπισθόφυλλο).

Προσωπικές προτιμήσεις

«Η σημερινή μας προτίμηση στον έρωτα έχει τα ίχνη της στα περασμένα, σε πρόσωπα που ανταποκρίθηκαν στις επιθυμίες μας. Η στάση μας μπορεί να είναι επιθετική ή υποχωρητική, γενναία ή δειλή  και μπορεί επίσης να αλλάζει από καιρό σε καιρό. Σε κάθε δεδομένη στιγμή βασιζόμαστε σε αυτές τις περασμένες εικόνες, για να διαλέξουμε σύμφωνα με τις προσωπικές ανάγκες μας και απαιτήσεις έναντι της ζωής.

Οι προτιμήσεις λοιπόν αντικατοπτρίζουν τις σκέψεις και φαντασιώσεις μας που δεν βασίζονται μόνο σε προσωπικές εμπειρίες, αλλά προκαλούνται και από όλο μας το περιβάλλον.

Η προσωπική προτίμηση δεν εκφράζει μόνο την επιθυμία ενός προσώπου αλλά και την αξιολόγηση της ομάδας στην οποία ανήκει. Ο σύντροφος που θεωρείται ο ιδανικός και επιθυμητός, ακολουθεί το ιδεώδες πρότυπο που δημιουργήθηκε από τη φαντασία της ομάδας.

Τα ιδανικά αλλάζουν καθώς αλλάζουν οι συνθήκες. Η μόδα, το στυλ των γυναικείων φορεμάτων, ακόμη και η σιλουέτα επηρεάζονται από τις κοινωνικές καταστάσεις και τη θέση των γυναικών, καθώς και από τα γεγονότα που έχουν επηρεάσει τη ζωή μιας κοινωνίας. Πόλεμος, ευημερία, οικονομική κρίση, καθρεφτίζονται αμέσως στην ενδυμασία.

Είναι καταπληκτικό πόσο γρήγορα και με πόση ακρίβεια ασήμαντες αλλαγές στην κοινωνική θέση των γυναικών καταγράφονται από τις μόδες. Κόμμωση, μάκρος φούστας, τονισμός ή αλλαγή της περιφέρειας και του πρόσωπου ανταποκρίνονται χαρακτηριστικά, καθώς η γυναίκα, διαμορφώνοντας την εμφάνισή της περισσότερο αντρική ή θηλυκή δε διαφοροποιεί μόνον το αντρικό γούστο αλλά εκφράζει και την αξιολόγησή της της αντρικής γνώμης» (σελ. 70-71).

 

 Πηγή:

Ρούντολφ Ντράικωρς. 1974. Η πρόκληση του γάμου. Εκδόσεις Κέδρος.

 

Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.

 

Διαβάζοντας το βιβλίο: «Αναπτυξιακή Ψυχολογία και αγωγή του παιδιού»

«Η Αναπτυξιακή Ψυχολογία είναι κλάδος της επιστήμης της Ψυχολογίας και το αντικείμενο μελέτης της είναι η ιδιαίτερη για κάθε ηλικιακή περίοδο δυναμική του ανθρώπινου ψυχισμού, η οντογένεση των ψυχικών λειτουργιών και των ψυχικών χαρακτηριστικών του αναπτυσσόμενου ανθρώπου. 

 

Στην Αναπτυξιακή Ψυχολογία ανήκουν η Ψυχολογία του παιδιού προσχολικής ηλικίας, η Ψυχολογία του παιδιού σχολικής ηλικίας, η Ψυχολογία του εφήβου, η Ψυχολογία του νέου, η Ψυχολογία του ενήλικα, η Ψυχολογία της τρίτης ηλικίας και η Ψυχολογία της γεροντικής ηλικίας.

Η Αναπτυξιακή Ψυχολογία μελετά τα ιδιαίτερα για κάθε ηλικιακή περίοδο χαρακτηριστικά των ψυχικών λειτουργιών, τη δυνατότητα αφομοίωσης της γνώσης και τους παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της προσωπικότητας. Η Αναπτυξιακή Ψυχολογία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Παιδαγωγική Ψυχολογία.

Η Παιδαγωγική Ψυχολογία ασχολείται με τη μελέτη των ψυχολογικών αρχών που διέπουν τη διαδικασία της διδασκαλίας και την αγωγή. Στα θέματα που μελετά η Παιδαγωγική Ψυχολογία περιλαμβάνονται: τα ψυχολογικά ζητήματα που επηρεάζουν την πορεία της διδακτικής διαδικασίας, η διαμόρφωση των γνωστικών λειτουργιών, η αναζήτηση σταθερών κριτηρίων της νοητικής ανάπτυξης του παιδικού ψυχισμού και η διερεύνηση των σχέσεων δασκάλων με μαθητές και μαθητών αναμεταξύ τους» (σελ. 13-14).

«Η ανάπτυξη του παιδιού δεν αφορά την αλλαγή μιας μόνο πλευράς της προσωπικότητάς του, είναι μια πολύπλευρη και πολύπλοκη διαδικασία. Και οι παιδαγωγικές συνθήκες, επομένως, που ευνοούν την πολύπλευρη ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού διαφέρουν σε σημαντικό βαθμό» (σελ. 67).

«Η σφαίρα των κινήτρων, η συνείδηση, η σκέψη και η δραστηριότητα αποτελούν τις βασικές εσωτερικές συνθήκες, η ανάπτυξη των οποίων προσδιορίζει και διευκολύνει το σχηματισμό και την ανάπτυξη νέας ψυχικής διαμόρφωσης» (σελ. 64).

«Τα ιδιαίτερα γνωρίσματα της ηλικίας καθορίζονται από το συνδυασμό πολλών παραγόντων όπως: οι κοινωνικοί κανόνες ή απαιτήσεις που επιβάλλονται στο παιδί στο δεδομένο στάδιο της ζωής του, ο χαρακτήρας των σχέσεων με τους άλλους ανθρώπους, ο τύπος των γνώσεων και της δραστηριότητας που καταχτά και οι μέθοδοι της αφομοίωσης» (σελ. 69).

 

Πετρόβσκι. 2013. Αναπτυξιακή Ψυχολογία και αγωγή του παιδιού. Όμιλος εκπαιδευτικού Προβληματισμού.

 

Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.

 

 

Διαβάζοντας το βιβλίο: «Γονείς, οι έφηβοι σας έχουν ανάγκη!»

Πώς να ξεπεράσετε τον σκόπελο μαζί…

Του Πατρίκ Ντελαρός

 

«Αλλαγές στη φυσιολογία, ανατροπές της ψυχικής ισορροπίας και των οικογενειακών σχέσεων, νέες φιλίες, έρωτας, αφύπνιση της σεξουαλικότητας: η εφηβεία είναι μια περίοδος μεταπτώσεων για το παιδί, αλλά και για τους γονείς του.

Πώς να συνοδεύσουμε τον έφηβο και την έφηβη σε αυτή την ταραχώδη διαδρομή, σε αυτή τη διελκυστίνδα ανάμεσα στην πρόκληση για αυτόνομη ύπαρξη και το συχνά οδυνηρό πένθος για την παιδική ηλικία:

Ο παιδοψυχίατρος, ψυχαναλυτής Πατρίκ Ντελαρός, ειδικός στα θέματα της εφηβείας, στέλνει με το έργο του αυτό ένα καθαρό μήνυμα στους γονείς των εφήβων: οφείλουν να παίξουν για μια ακόμη φορά έναν θεμελιώδη ρόλο: να υποστηρίξουν και να ακούσουν προσεκτικά το παιδί τους, να φροντίσουν την ποιότητα της αγάπης τους και της μεταξύ τους σχέσης, αφήνοντας χώρο ο ένας στον άλλο, και να θέσουν τα όρια που είναι απαραίτητα στην ηλικία αυτή» (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Κάποια από τα θέματα που αναλύονται στο βιβλίο:

Τι είναι η νεύρωση της αποτυχίας;

«Η νεύρωση της αποτυχίας συνδέεται άμεσα με το οιδιπόδειο σύμπλεγμα! Στην πραγματικότητα πρόκειται για τον υπερβολικό φόβο της τιμωρίας, τη φοβία του ανταγωνισμού, για τον τρομακτικό φόβο της αναμέτρησης που δημιουργεί ο πανικός την ώρα των εξετάσεων.

Πρόκειται επίσης για τον φόβο της σύγκρισης με τους άλλους: αυτό που αισθάνεσαι, για παράδειγμα, όταν σου είναι αδύνατον να σηκώσεις το χέρι παρ’ ότι ξέρεις τη σωστή απάντηση.

Το κοινό σημείο όλων αυτών των καταστάσεων είναι ο φόβος του ευνουχισμού.

‘’Και τι συμβαίνει με τα κορίτσια;’’ Θα με ρωτήσετε. Ε λοιπόν, για αυτόν ακριβώς τον λόγο τα κορίτσια επιτυγχάνουν περισσότερο από τα αγόρια στην εφηβεία» (σελ. 99-100).

«Τι παρατηρούμε σε όλες τις περιπτώσεις αυτοτιμωρίας;

Ότι η απειλή γίνεται πιο επικίνδυνη όσο πιο αδύναμη γίνεται η απαγόρευση, όσο η απαγόρευση δεν εκφράζεται σαφώς με λόγια και πολύ περισσότερο όταν ενσαρκώνεται από έναν πατέρα χωρίς καμία εξουσία. Έτσι, όσο περισσότερο απών είναι ο πατέρας, τόσο πιο παρών είναι ο κίνδυνος της αιμομιξίας, οπότε ο έφηβος βρίσκεται αντιμέτωπος με το άγχος (του ευνουχισμού), το οποίο θα μεταθέσει σε συνθήκες που θα του επιτρέψουν να το εκφράσει, όπως είναι κατεξοχήν το σχολικό περιβάλλον» (σελ. 101).

 

Πηγή:

Πατρίκ Ντελαρός.2014. Γονείς, οι έφηβοι σας έχουν ανάγκη! Πώς να ξεπεράσετε τον σκόπελο μαζί… Εκδόσεις Πατάκη.

 

Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.

 

Διαβάζοντας το βιβλίο: «Ο υπέροχος, πολύπλευρος εαυτός μας»

Του Richard C. Schwartz, PhD

 

«Όλοι μας ανατραφήκαμε μέσα σε αυτό που θα ονομάσω σύστημα πεποιθήσεων του μονοδιάστατου νου. Την ιδέα ότι έχουμε ένα μυαλό από το οποίο πηγάζουν διάφορες σκέψεις, συναισθήματα, παρορμήσεις και τάσεις. Κι εγώ στο ίδιο πρότυπο πίστευα μέχρι που άρχισα να έρχομαι κατ’ επανάληψη σε επαφή με πελάτες που το κατέρριψαν. Επειδή η άποψη περί μονοδιάστατου νου είναι πανταχού παρούσα και δεδομένη στην κουλτούρα μας, δεν αμφισβητούμε ποτέ ουσιαστικά την εγκυρότητα της.

Θα ήθελα να σας βοηθήσω να ρίξετε μια ματιά, μια δεύτερη ματιά, στο ποιοι πραγματικά είστε. Σας καλώ να δοκιμάσετε αυτό το διαφορετικό πρότυπο πολλαπλότητας που ενστερνίζεται το IFS (Εσωτερικά Οικογενειακά Συστήματα) και να εξετάσετε την πιθανότητα να έχετε και εσείς, όπως και όλοι οι άλλοι, πολλαπλή προσωπικότητα.

Δεν ισχυρίζομαι ότι έχετε διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας ή διασχιστική διαταραχή ταυτότητας, όπως πλέον ονομάζεται, αλλά θεωρώ ότι τα άτομα με τέτοια διάγνωση δεν είναι τελικά τόσο διαφορετικά από όλους τους άλλους. Η μόνη διαφορά είναι ότι τα άτομα με διασχιστική διαταραχή ταυτότητας υπέστησαν φρικτή κακοποίηση και το σύστημα των κομματιών τους τινάχτηκε στον αέρα περισσότερο από ότι συνήθως, οπότε κάθε κομμάτι ξεχωρίζει πεντακάθαρα και είναι πιο πολωμένο και αποσυνδεδεμένο από τα άλλα.

Όλοι μας γεννιόμαστε με πολλαπλούς υπο-νόες που αλληλεπιδρούν διαρκώς μέσα μας. Πρόκειται για αυτό που σε γενικές γραμμές ονομάζουμε σκέψη, επειδή τα κόμματα μιλούν διαρκώς και μεταξύ τους και σε εσάς για πράγματα που πρέπει να γίνουν ή για το πώς πρέπει να γίνουν κ.ο.κ. Αν θυμηθείτε μία εποχή που βρεθήκατε αντιμέτωποι με ένα δίλημμα, είναι πιθανό να ακούσατε ένα κομμάτι να σας λέει «Όρμα» και ένα άλλο να σας λέει «κάτσε στα αυγά σου». Επειδή θεωρούμε ότι είναι απλούστατα θέμα αντικρουόμενων σκέψεων δεν δίνουμε σημασία στους εσωτερικούς παίκτες πίσω από την αντιπαράθεση. Το IFS σας βοηθάει όχι μόνο να αρχίσετε να τους δίνετε σημασία, αλλά και να γίνετε ο ενεργός εσωτερικός ηγέτης που χρειάζεται το σύστημα κομματιών σας» (σελ. 9-10).

Ο Richard C. Schwartz είχε εργαστεί ψυχοθεραπευτικά με πολλούς ανθρώπους που είχε καταρρεύσει η ζωή τους χάνοντας το νόημα που μέχρι τότε είχαν. Σε αυτή την κατάσταση οι άνθρωποι αισθάνονται πελαγωμένοι και ευάλωτοι μέσα σε μια καθημερινότητα που τους φαίνεται άγνωστη και τρομαχτική. «Μέσα από τις ρωγμές στα προστατευτικά τους θεμέλια περνάει κάποιο φως. Τέτοια συμβάντα μπορεί να αποδειχθούν γεγονότα αφύπνισης…» (σελ. 1).

 

Richard C. Schwartz. 2021. Ο υπέροχος, πολύπλευρος εαυτός μας. Τραυματοθεραπεία και αποκατάσταση της ολότητας με το Μοντέλο Εσωτερικών Οικογενειακών Συστημάτων. Εκδόσεις Μίτος.

 

Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.